15 jun 2009

ENTREVISTA RUNNER'S WORLD


Por fin ha salido publicada en la web de RUNNER'S WORLD la entrevista que me hico Albert Caballero hace ya un tiempo. Me encanta como ha quedado, la verdad que para un globero como yo estas cosas siempre hace muchísima ilusión. Por cierto sigo vivo, ahora mi vida es estudiar y entrenar, 2 semanas y termino.

El link:

RUNNER'S

TONI PERIS

Pasión por entrenar

Toni Peris es un joven barcelonés de 22 años cuya pasión es el triatlón. Para él, entrenar cotidianamente es como respirar, como comer, como asearse; algo que necesita realizar cada día. Es su forma de vida. Hoy os contaremos su historia


TRIATLETA LAS 24 HORAS DEL DÍA



Es mediodía en el Európolis Les Corts, lugar en el que habitualmente entrena e imparte clases de spinning Toni Peris. Su vida y su pasión es la de entrenar, pero no se acaba ahí su actividad; este joven barcelonés cursa, además, estudios de ingeniería.

¿Toni, como empezaste a hacer deporte?

Jugaba a baloncesto en la escuela, e incluso un año en el Laietà, y también probé con el fútbol americano. Pero ninguno de los dos deportes me apasionaba demasiado, la verdad. Por aquella época yo tenía sobrepeso, y me apunté al Európolis. Ahí conocí a mi actual entrenador, Iván Herruzo, quien montó un grupo de entrenamiento de triatlón. Me añadí al grupo, y desde entonces hasta ahora, han pasado cuatro años. Piensa que yo por aquel entonces tenía sobrepeso, ¡Con 16 años pesaba 110 kilos!

¿Y ese sobrepeso te creaba complejo?

Un poco sí, pero no te creas que estaba muy gordo. Más bien esa muy corpulento, muy “ancho”. Pero vine al gimnasio y me empecé a encontrar mejor.

¿Cómo fue es proceso de empezar a entrenar hasta ser triatleta?

Yo venía a Europolis un par de veces por semana, con Iván, que era mi entrenador personal. Poco a poco iba teniendo resultados, y al empezar a entrenar en triatlón, pues lógicamente mi forma física mejoró mucho. En dos meses mejoré 5 minutos mi marca de 10 kilómetros en ruta (los 10 km que antes hacían paralelamente la Marató de Barcelona, en marzo), y en abril, en la Cursa de Bombers, ya hice 42 minutos. En la Cursa de la Mercè, en septiembre, ya corrí en menos de 40 minutos.

¿Te costó mucho convertirte en triatleta?

Al principio si, porque para mi nadar 50 metros o correr 2 kilómetros se me hacían un mundo. Pero Iván tuvo mucha paciencia conmigo, y al final los resultados fueron llegando poco a poco. Me hacía sufrir bastante en los entrenamos (risas), peor al final, he acabado agradeciéndolo.

¿Cuántos triatletas integrábais el grupo del Europolis?

Unos seis, y yo era, de largo, es más pequeño.

¿Cuándo te federaste en “tri”?

A partir del segundo año. Ahora tengo ficha en el equipo Rayoteam, pero al principio me federé como independiente.

¿Cuál fue tu primer triatlón, lo recuerdas?

Fue el “sprint” de Manresa. Mis padres pensaron que cuando acabase la prueba nunca más querría repetir, pero, por suerte, no ha sido así.

¿Y no crees, a veces, que estás renunciando a vivir una aparte de tu juventud, dedicándole tantas horas a tu deporte?

Mira, yo a menudo salgo a las 7 de la mañana de mi casa para ir a entrenar, y veo a jóvenes que llegan a sus casas de fiesta. Los miro y pienso que, en realidad, los que están malgastando el tiempo de su juventud y dejándose escapar cosas preciosas de la vida son ellos. Me gusta aprovechar el día, y creo que si te vas de fiesta y te levantas alas tantas de la mañana, tras pasar una noche llenándote el estómago de alcohol o y de humo, creo que no es lo más saludable para una persona joven. Yo, si algo un día de fiesta, a las tres de la mañana ya me quiero ir a dormir, y empiezo a pensar “que estoy haciendo allí, perdiendo la noche…” Cada cual tiene su espacio. El mío es el del deporte.


SUEÑOS EN TRES DIMENSIONES



¿Cuál es tu sueño deportivo en el triatlón?

Este año quiero hacer dos medios ironmanes y dos ironmanes, uno en julio en Austria y otro en octubre, en Calella. Creo que clasificarme para ironman de Hawai, para mis posibilidades, me queda aún lejos. Pero no deja de ser una ilusión, porque si algi bueno tiene este deporte es que me permite viajar mucho.

¿Qué bicicleta tienes?

Una Orbea Hora. Costaba 3.500 euros de entrada, opero yo me la he “tuneado” (risas). Piensa que la mayor parte de mi dinero s eva en el triatlón. Ahora tengo un patrocinador SBR. E incluso la misma gente de Orbea me ayuda un poquito. Pero mis principales patrocinadores siguen siendo mis padres (risas). Eso sí, creo que siempre es mejor el pedir dinerito a tus padres para comprar un complemento para la bicicleta que para pagar “cubatas”…

¿Cómo empezaste a dar clases en Europolis?

Ivan me recomendaba sacarme el título de instructor, y me lo saqué. Empecé a dar clases en Holmes Place de Balmes. Peor como vivo cerca del Europolis Les Corts, pues empecé a dar clase sen este centro, al principio por unos días, y luego, pues mira, ya llevo bastante tiempo aquí, en Les Corts...

¿Es una actividad monótona?

Hay días que sí, pero por ello intento cambiar la música cada 15 días para que los clientes noten una diferencia. Creo que tener la suerte de trabajar en lo que me gusta.

¿Tienes un nivel de alumnos muy variado?

Si, hay gente que empieza y gente que tiene mucho nivel. Siempre hay que tener en cuenta que hay que “mimar” a los más novatos, porque si le primer día le das una “paliza” igual se asustan y no vuelves más… pero me gusta hacer clases “cañeras”.

¿Hiciste un ironman el año pasado verdad?

Sí, en Lanzarote. Allí hice 11:32, empleando 4 horas en el maratón. Ahora en Klagenfurt (Austria), quiero viajar de 10 horas. Es mi ilusión. También te digo que en Lanzarote no fui al 100%, porque competí con bastante cautela, y con la ilusión de acabar.

¿Te gusta la distancia “sprint” en el triatlón?

Si, y compito a veces en triatlones cortitos. Pero es otro tipo de prueba, y el triatleta tiene otro tipo de mentalización ante un “sprint” que ante un “larga distancia”. Un triatlón “sprint” no lo disfrutas tanto, vas con la cuerda, es mucho más explosivo…

UNA ADICCIÓN MUY SANA


¿Tan adicto eres al triatlón?

Sí, Para mí un día que no he entrenado, es un día perdido.

¿En tu casa como se tomaron tu nueva “adicción”?

La verdad es que bien. Siempre sufren un poquillo, como padres que son, peor ven que el deporte es una actividad sana, que tengo un buen entrenador, una nutricionista, etc. y, además, que los estudios de organización empresarial no los he dejado de lado. Si me voy a competir a Lanzarote o a Holanda, pro ejemplo, siempre los tengo ahí, a mi lado.

¿Y tus amigos, comprenden que dediques, a tus 22 años, tantas horas la triatlón?

Sí, e incluso alguna vez mis amigos se han ido de fiesta de fin de curso, por ejemplo, y yo me he quedado durmiendo porque al día siguiente tenía que competir. Poco a poco se van haciendo la idea de cuña es el tipo de vida que me gusta… (risas). Tengo también algún amigo que es, como yo, triatleta. Poco a poco voy animando a alguno…

Este año compites menos…

Sí, así es. Otros años competís más y luego llegaba a menudo pasado de forma cuando llegaba la competición importante.

¿Participas en carreras a pie?

En invierno, en muchas, porque me sirven para calibrar mi estado de forma corriendo. Suelo hacer algunos medios maratones y participando, por ejemplo en los 10 kilómetros de la Sant Silvestre de Barcelona.

¿De los tres deportes, cuál es el que más te gusta?

El ciclismo.

¿Y el que menos?

La carrera a pie.

¿Cómo es un día de tu vida?

Me levanto por la mañana y voy a correr. Luego voy a la Universidad, hago una o dos horas de clase, me voy a nadar, como, voy de nuevo a clase y luego hago spinning a medio día. Como y regreso a al universidad, y, si puedo, por la noche entreno de nuevo.

¿Y un fin de semana?

Aprovecho para hacer “tiradas largas”. El sábado trato de correr 1h30 o 2 horas, y 3 ó 4.000 metros nadando. El domingo trato de hacer 150 kilómetros en bicicleta y una hora rodando. Si tengo tiempo libre trato de quedar con los amigos o… ¡como soy tan raro, vuelvo a entrenar otra vez! (risas)


.

3 comentarios:

Jordi Gonzalez dijo...

Bona entrevista, estas fet un crak mediàtic!
Totalment d'acord amb tú amb l'estil de vida, el triatló és alguna cosa més que un esport!
Salut i endavant crak!!

Tr3sk dijo...

Ha costado pero magnífico trabajo del Trotamundos!!!

A ver si te dejar ver!!!..grrrrr

lorenzo dijo...

Ets un crack!!!!!!
Vinga que ja et queda poc per liarla a Austria!!!!
Una abraçada molt forta,

 
www.TONIPERIS.com © 2012 | Designed by Bubble Shooter, in collaboration with Reseller Hosting , Forum Jual Beli and Business Solutions