También es de record mi peso, hasta ahora nunca antes había bajado hasta estos niveles, consideraba que mi “racing weight” estaba entorno a los 72kg y me costaba bastante llegar a el. Este año no estoy siendo tan estricto como años anteriores con la dieta pero lo que es evidente es que “quemo” mucho y al comer lo mismo el contador baja. Es aquí donde la suplementación y un buen control son fundamentales pues el estar bien pende de un hilo y es fácil desequilibrarse hacia el lado malo.
Foto estilo Zugasti enseñando los mejillones.
Me encuentro muy a gusto con la metodología de entreno, y aunque termine reventado se que al estar en manos de alguien que entiende tanto y que explica el porque de hacer según que tipo de entrenos hacen que tenga confianza en lo que hago y que cada vez este más seguro de mi mismo y esto sin duda es el 50% del ironman. Hay que estar bien físicamente pero hay que llegar con motivación y con la convicción de que has hecho los deberes bien y de creerte capaz.
Mañana intentare ( a ver como me levanto!) hacer 24km a un ritmo algo más rápido que el que me gustaría llevar en el IM, me apetece juntarme con los maratonianos que inundaran la ciudad pero le tengo miedo al asfalto así que hasta última hora no decidiré.
.
4 comentarios:
Seguro qeu tendrás recompensa a tanto sacrificio!!!
A seguir machacando!!
acabaves de cagar, no?
Aixi que ahir vas fer 150???, pues jo 157...jajajaja¡¡¡
No se que pasarà a LZ ( encara que ho puc olorar) pero surti el que surti, em trec el barret amb la teva capacitat de sacrifici, realment "you are pushing me up¡¡¡"
ivan
Ànims, ànims i més ànims!! Lanzarote tindrà recompensa al patiment!!!
Gracias Richard a ver si en Octubre nos encontramos en Kona.
Gracies Jordi, molts anims a tu també al Ironcat!
Ivan, sempre s'ha de evacuar primer...
Publicar un comentario